now

Solace in Winter

As we enter the third year of the pandemic, this winter feels dark and long, and the spring seems far away. As usual, I look for solace in the natural world and also in my continuing study of the Armenian language. Below is a short piece that I wrote about a recent snowy morning. My Western Armenian teacher Sosy Mishoyan corrected my mistakes, but as time goes by I’m making fewer of them.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Սփոփանք

Անցեալ գիշեր ձիւն տեղաց, իսկ այս առտուն ճերմակ վերմակը ամբողջ մարգը կը ծածկէ։ Վերարկուս ու կօշիկներս կը հագնիմ եւ գլխարկս ու ձեռնոցներս կը դնեմ։ Շատ պաղ է, բայց` շատ գեղեցիկ։

Լճակին շուրջ կը պտտիմ։ Երկինքին մէջ երկու բազէ կը սաւառնի, իսկ մացառին մէջ պզտիկ թռչուններ սերմ ու հատապտուղ կը փնտռեն։ Յանկարծ ոտքերուս մօտէն դաշտամուկ մը կը վազէ ու կը մտնէ պզտիկ ձիւնէ փապուղիին մէջ։

Ձիւնը նորէն կը սկսի թափիլ։ Աշխարհը ճերմակ եւ լուռ է։

Նենսի Գրիգորեան

Յունուար 2022

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nancy Kricorian